30 Yaşına yaklaştığım şu günlerde içimde bir sıkıntıyla beraber yaşıyorum. Galiba erkenden orta yaş sendromuna girdim de haberim yok. Dile kolay üçüncü 10 yıl bitmiş olacak. En korktuğum şeyi, yaşlanmayı daha çok hisseder oldum artık. 20 li yaşlardayken çok uzak gelen, şimdi korkuyla karışık karşılamak zorunda olduğum saçımdaki sakalımdaki birkaç beyaz tüyle, sıkıntıyla gidiyorum 30lara. Sanki yaşımla beraber içimden birşeyler de gidecekmiş gibi geliyor.
Sokaklarda tanımadığım insanları gördüğümde yaşlanmadığımı göstermek ister gibi daha hızlı yürüyorum onlardan. Arkamda bırakıyorum. Ben daha gencim yaşlanmadım der gibi. Zorluyorum bacaklarımı kendimi inandırmaya çalışıyorum. "Ben daha gencim, hızlı, daha hızlı yürüyebilirim". Bu yaşlarda bu duygularda isem nasip olursa ileriki yaşlardan kafayı yemezsem iyidir. Benim yolum yol değil ama hadi hayırlısı diyelim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder